Чаму нядзельны марш на Курапаты аказаўся адносна нешматлікім? У чым яшчэ былі асаблівасьці нядзельнага маршу? Як яны паўплываюць на далейшую дынаміку пратэсту?
Гэтыя тэмы ў «Праскім акцэнце» абмяркоўваюць палітычныя аналітыкі Валер Карбалевіч і Сяргей Навумчык.
Карбалевіч
- Праваахоўныя органы таксама вучацца, ужываюць новую тактыку.
- Учора яны здолелі расьсекчы калёну.
- Тое, што ў іх гэта ўчора атрымалася, сьведчыць, што людзей і сапраўды было менш.
- Самыя масавыя акцыі былі ў жніўні. У пазамінулую нядзелю, у тыдзень ультыматуму Ціханоўскай, быў пік колькасьці за кастрычнік.
- Пратэст адбываецца хвалямі.
- Для тых людзей, якія выходзяць на пратэст, ня важнае месца, дзе яны зьбіраюцца.
- Цяпер супраць Лукашэнкі сабраліся людзі розных поглядаў і розных каштоўнасьцяў.
- Для многіх зь іх нацыянальныя каштоўнасьці ня тое што чужыя, але няблізкія.
Навумчык
- Я не лічу марш на Курапаты няўдачай.
- Ёсьць дні ў гісторыі, якія нельга абыходзіць. Адзін з такіх дзён — Дзяды.
- Курапаты — гэта кропка, зь якой у 1988 годзе пачалося беларускае Адраджэньне, абуджэньне.
- Недарэчна было б, каб чарговы марш, які прыпаў на Дзяды, пайшоў бы традыцыйным маршрутам, а не на Курапаты.
- Паказальным было тое, што ўлады ўжылі непрапарцыйныя сродкі падаўленьня.
- Гэта сталінісцкі, энкавэдэшны рэжым.
- Гістэрычныя пагрозы Лукашэнкі адарваць рукі і ня браць палонных не запалохалі людзей.
- Людзі з голымі грудзямі ішлі на зброю.
- Ня трэба забываць, што за 26 гадоў прапаганда зрабіла зь людзьмі.
- Улады спрыяюць дэбільным заявам, што ў Курапатах расстрэльвалі нацысты.
- Улады і не хаваюць, што яны — ідэйныя нашчадкі тых, хто расстрэльваў людзей у Курапатах.
- Думаю, што калі б зладзілі пратэст за дзяржаўнасьць адной беларускай мовы, людзей бы прыйшло менш, чым на пратэсты на працягу апошніх месяцаў.
- Ня выключана, што тыя, хто цяпер разам супраць Лукашэнкі, стануць палітычнымі ворагамі пасьля перамогі над Лукашэнкам.
- Некаторыя людзі, якія ўчора прыйшлі на Курапаты, толькі ўчора даведаліся, што гэта такое.
