Пашкоджаная цэнзарамі інсталяцыя “Піраміда Беларусі” ды яшчэ каля двух дзясяткаў твораў, якія былі забароненыя за часы Лукашэнкі да паказу на выставах мастакоў суполкі “Пагоня”, сёньня ўвечары пабачылі сьвет у Менску ў сядзібе БНФ.
"Піраміда Беларусі" – гэта самая апошняя па часе рэпрэсаваная праца мастакоў суполкі "Пагоня". 15 сакавіка ўжо на экспазыцыю прыйшоў чыноўнік Міністэрства культуры, і яму не спадабалася гэтая праца. Расшкамутаная цэнзарамі у часе транспарціроўкі з экспазыцыі на дзьве часткі яна так і стаіць у сёньняшняй экспазыцыі, прыхінутая да дзьвюх супрацьлеглых сьценаў залі ў сядзібе БНФ. "Піраміда Беларусі" – гэта, паводле словаў аўтара Генадзя Драздова, сымбаль сёньняшняй краіны. Гэта мэтафара яе. Мы будуем, сказаў ён, піраміду Беларусі, каб разбурыць антыбеларускую піраміду.
Кардонавая інсталяцыя стаяла ў цэнтры экспазыцыі штогадовай сакавіцкай выставы суполкі "Пагоня", якая адкрылася ў Палацы мастацтваў 11 сакавіка. А за дзень да гэтага, на загад кіраўніцтва Саюзу мастакоў Беларусі, было зьнята яшчэ 6 працаў. Дзьве графічныя работы Ўладзімера Крукоўскага, адна жывапісная Віктара Мікіты і дзьве працы Алеся Марачкіна. Тут жа побач і яшчэ адна праца Аляксея Марачкіна, зьнятая яшчэ ў 1997 годзе. Гэтая праца называецца "Лялькі". Яе потым яшчэ раз здымалі, у 1998-м, і з таго часу цэнзары яе не вярнулі аўтару. Для сёлетняй выставы мастак зрабіў копію.
1997 год – гэта пачатак масавага цэнзураваньня твораў мастакоў суполкі "Пагоня". Тут жа выстаўленыя "Вокны друку" мастачкі Тацяны Маркавец, таксама зьнятыя ў 1997 годзе. Гэта інсталяцыя зь беларускіх газэт у выглядзе закратаваных вокнаў як сымбаль зьняволенага беларускага слова.
На сьценах таксама разьмешчаныя працы Алеся Пушкіна – гэта сэрыя пад агульным назовам "Беларускія шпакоўні". Мастак распавёў цікавую гісторыю. Залетась 17 гэтых працаў запрасілі выставіць у швэдзкі горад Кальмар. Аднак, трэба было атрымаць дазвол на вываз твораў мастацтва ў Міністэрстве культуры, і дазвол быў выдадзены толькі на тры карціны, а 14 было вывозіць забаронена. Тады мастак у друку распавёў, што ён зрабіў фота забароненых да вывазу на выставу ў Швэцыю карцінаў і пакажа там гэтыя фотаздымкі. Чыноўнікі адступіліся і напісалі, што гэтыя творы ня маюць мастацкай вартасьці, а таму, маўляў, іх вываз дазваляецца.
"Піраміда Беларусі" – гэта самая апошняя па часе рэпрэсаваная праца мастакоў суполкі "Пагоня". 15 сакавіка ўжо на экспазыцыю прыйшоў чыноўнік Міністэрства культуры, і яму не спадабалася гэтая праца. Расшкамутаная цэнзарамі у часе транспарціроўкі з экспазыцыі на дзьве часткі яна так і стаіць у сёньняшняй экспазыцыі, прыхінутая да дзьвюх супрацьлеглых сьценаў залі ў сядзібе БНФ. "Піраміда Беларусі" – гэта, паводле словаў аўтара Генадзя Драздова, сымбаль сёньняшняй краіны. Гэта мэтафара яе. Мы будуем, сказаў ён, піраміду Беларусі, каб разбурыць антыбеларускую піраміду.
Кардонавая інсталяцыя стаяла ў цэнтры экспазыцыі штогадовай сакавіцкай выставы суполкі "Пагоня", якая адкрылася ў Палацы мастацтваў 11 сакавіка. А за дзень да гэтага, на загад кіраўніцтва Саюзу мастакоў Беларусі, было зьнята яшчэ 6 працаў. Дзьве графічныя работы Ўладзімера Крукоўскага, адна жывапісная Віктара Мікіты і дзьве працы Алеся Марачкіна. Тут жа побач і яшчэ адна праца Аляксея Марачкіна, зьнятая яшчэ ў 1997 годзе. Гэтая праца называецца "Лялькі". Яе потым яшчэ раз здымалі, у 1998-м, і з таго часу цэнзары яе не вярнулі аўтару. Для сёлетняй выставы мастак зрабіў копію.
1997 год – гэта пачатак масавага цэнзураваньня твораў мастакоў суполкі "Пагоня". Тут жа выстаўленыя "Вокны друку" мастачкі Тацяны Маркавец, таксама зьнятыя ў 1997 годзе. Гэта інсталяцыя зь беларускіх газэт у выглядзе закратаваных вокнаў як сымбаль зьняволенага беларускага слова.
На сьценах таксама разьмешчаныя працы Алеся Пушкіна – гэта сэрыя пад агульным назовам "Беларускія шпакоўні". Мастак распавёў цікавую гісторыю. Залетась 17 гэтых працаў запрасілі выставіць у швэдзкі горад Кальмар. Аднак, трэба было атрымаць дазвол на вываз твораў мастацтва ў Міністэрстве культуры, і дазвол быў выдадзены толькі на тры карціны, а 14 было вывозіць забаронена. Тады мастак у друку распавёў, што ён зрабіў фота забароненых да вывазу на выставу ў Швэцыю карцінаў і пакажа там гэтыя фотаздымкі. Чыноўнікі адступіліся і напісалі, што гэтыя творы ня маюць мастацкай вартасьці, а таму, маўляў, іх вываз дазваляецца.
